Het binnenterrein
Een maquette van het kamp.
De Rozentuin was een strafplaats. Een smalle strook tussen prikkeldraad. Gevangenen moesten daar in weer en wind, uren, soms zelfs dagen, blijven staan.
Muurschilderingen in het gereconstrueerde kantoor van de kampcommandant.
In de filmzaal was een korte film te zien over het ontstaan en het leven in het kamp.
Sinds 19 april 2021 is onder de grond een museum ingericht. Bij de personen op de foto's zijn audiopunten en krijg je hun verhaal te horen.
In het museum tref je diverse persoonlijke voorwerpen aan. Maar ook een typemachine van de kampadministratie. Boven de 5 staat het runenteken van de SS.
Verzetsstrijder en kunstenaar Johan Dons kreeg de doodstraf. In de nacht voor zijn executie maakte hij dit schilderij.
Wachttoren
Het herdenkingsbos met foto's van oud-gevangenen. De man op de foto is Gijs Huisman. Hij werd door een familielid aangebracht.
Gereconstrueerde loopgraven
Dit wandreliëf van de Sinaï-kliniek voor Joods-psychiatrische zorg werd na de sloop van de kliniek overgebracht naar het Kamp. Het is gemaakt door Lex Horn.
Het beeld De Stenen Man - officieel "Gevangene voor het vuurpeloton" - is gemaakt door oud-gevangene Frits Sieger.
Het beeld werd onthuld door toenmalig minister president Willem Drees. De vijf vredesduiven op de sokkel symboliseren 5 oorlogsjaren.
Het Veteranenmonument gemaakt door de Groninger kunstenaar Gert Sennema. In Groningen is hij vooral bekend als muzikant.
De graven van Nederlandse slachtoffers van de oorlog.
Het beeld Fate en Refine van Frank van Westendorp.
Op de begraafplaats ligt Conny Faber-Hollestelle. Bij het publiek beter bekend als Conny Vandenbos.
Op het Rusthof ligt ook één van Nederlands beroemdste dichters Gerrit Achterberg en zijn vrouw Cathrien van Baak. Als ik via de Koninklijke Bibliotheek onderzoek doe naar het stel dan schrik ik behoorlijk. Achterberg was een psychopaat en had een moord op zijn geweten. Het blad Trouw schrijft dat Cathrien een fanatieke NSB'ster is geweest en colporteerde met Volk en Vaderland. Het echtpaar zou jaarlijks de dodenherdenking bij Kamp Amersfoort hebben bijgewoond. VREEMD !
In de Bredasche Courant van 17 december 1937 tref ik dit artikel aan. Het heeft mijn beeld van DE dichter in zéér negatieve zin veranderd.
Wie de as van een dierbare op een mooie locatie wil bezoeken, kan kiezen voor een bloemzuil.
Ik was net voor het donker weer terug op de camping in Maartensdijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten