De Oosterschelde met op de achtergrond de Zeelandbrug en op de voorgrond een strekdam.
Vandaag heb ik in Ouwerkerk het Watersnoodmuseum bezocht. Een museum over de Watersnood van 1953, de wederopbouw, de Deltawerken en over waterveiligheid.
De watersnoodramp voltrok zich in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953
Een reddingsboot
Benno Helders heeft hiervan een doek geschilderd.
Voorbeeld van de woninginrichting en huishoudelijke artikelen uit 1953.
Vluchtend paard.
Denemarken schonk 72 geschenkwoningen aan het getroffen gebied.
In het museum kan je veel krantenknipsels en foto's inzien.
Maar ook opstellen van schooljeugd, zoals die van Adrie Klaasse.
Dit vijfluik is gemaakt door Miep van Riessen. Het zijn de watersnoodeilanden.
Bekijk je het kunstwerk in detail dan zie je de namen en het geboortejaar van alle 1836 slachtoffers van de watersnoodramp. Het kunstwerk draagt de naam "De Verdronkenen".
Hans Timmer schreef voor zijn moeder en andere moeders die tijdens de ramp het leven lieten een lied.
Vrouw in Zeeuwse dracht wordt in Rilland-Bath naar de boot getild.
Deel van het caisson in zijn oorspronkelijke staat.
Nog één van de vele schilderijen in het museum.
Caisson 3 gaat over Dijkherstel en dijkversterking.
Laarzen met waterhoogtemeter.
Ook aan educatie voor de jeugd is volop gedacht.
De zusjes Elizabeth en Jebbigje kwamen om bij de watersnood, net als hun broertje Henk. Hun ouders hebben dat nooit kunnen verwerken. Later kregen ze nog een dochter waarop het leed werd geprojecteerd. Van moeder moest ze een jurkje aan en van vader er broek. Hij wilde een zoon terug, zij de dochters.
Een wandtegeltje als dank voor de geboden hulp.
Verandering in klimaat heeft gevolgen voor de waterstand. In de wisselexpositie gaat men daar uitvoerig op in.
Zowel voor de gevolgen in Nederland
als anders in de wereld.
In de kiosk van het museum lag een boek met bovenstaande foto.
De Nashville verklaring bracht fotograaf Rem van den Bosch
tot het project "Zeeuws Meisje". Overal werden de posters met de dames is Zeeuwse dracht in de kleuren van de regenboog, onder het motto Gelijkheid opgehangen en resulteerde het project in een prachtig boek.
Bezoekers kunnen op een grote wand hun mening geven.
Het museum is gehuisvest in 4 achter de dijk liggende caissons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten