Hinderk Blaiker ging lös

Het ondernemersplein Onstwedde - Alteveer had vanavond een bijeenkomst georganiseerd in de Drijscheer in Alteveer met als gastspreker Henk Bleker. Hinderk, zoals hij officieel heet is de zoon van postbode "Blaiker" uit de Havenstraat in Onstwedde. Hij was voetballer van het 2e elftal van Onstwedder Boys, ponyboer in Wollinghuizen, gedeputeerde van Groningen, voorzitter van het CDA, directeur van Radio Noord, staatssecretaris van EL & I en aandeelhouder van een Mongoolse boerderij. Kortom voldoende stof om een avond te vullen. "As ie t goud vinnen dou k t in plat". Dat vond niemand een bezwaar.

Henk, gekleed in een grijze hoodie, begon zijn verhaal in de jaren 70. Hij vertrok toen naar Amsterdam om een studie politicologie te volgen. Hij wilde journalist worden. In een kamertje van 2 bij 3 meter en een chemisch toilet (zo'n plestieken ding) zat hij ijverig te studeren. Iedere 21 ste van de maand kreeg hij van zijn van vader 275 gulden. Dus daar moest je wel wat voor doen. In de weekenden ging hij naar Onstwedde om te voetballen. "Noar t gewone volk. Doar kreeg ik as academicus gewoon op mien sodemieter van van medespeuler lutje Jan Huiting dij schilder was. Mooi man."

Na zijn studie vertrok hij weer naar het noorden en begon ondermeer een adviesbureau.

In 1999 werd hij gedeputeerde voor het CDA. Inmiddels had hij het fokken van pony's van zijn vader overgenomen. Als gedeputeerde hield hij het 10 jaar vol. Een mooie periode met Marc Calon. Er werd veel gelachen in die tijd. Het bestuurlijk apparaat werkt langzaam. Maar toch ziet je na jaren het resultaat.
Zo vertelde Henk over de verdubbeling van de N33. Daar was veel over gesproken, maar minister Karla Peijs - "Dij ston elke mörgen vast wel n uur veur de spaigel mit heur hoge hoar" - vond de verkeersintensiteit tijdens de spits veel te laag en het aantal ongevallen viel ook wel mee volgens de minister. Vlak voor de verkiezingen kwam Henk haar in de nachtelijke uren tegen en zei tegen haar dat als ze bij de verkiezingen wilde scoren ze toch wat aan de N33 moest doen. GS van Groningen had al besloten dat - als de minister daar om vroeg - ze nog wel wat geld in een potje hadden zitten die kon worden gebruikt voor de N33. Uiteindelijk ging Karla over stag en legde 100 miljoen op tafel. De provincie Groningen vulde dat aan met 20 miljoen. Nu is het pas gerealiseerd. "Zo laank kin t duren, mor t is der wel."

In 2009 verliet Henk de provinciale politiek en werd directeur van Radio Noord. In die tijd verloor het CDA bij de 2e kamer verkiezingen veel zetels. De partijvoorzitter stapte op. Henk werd tijdelijk voorzitter. De CDA werd ondanks het forse verlies toch betrokken bij de onderhandelingen. Hierbij had de tijdelijke voorzitter natuurlijk een rol. Uiteindelijk resulteerde dit in een telefoontje van Maxime Verhagen: "Henk ik heb gezien dat jij goed kan opschieten met boeren. Ik wil dat jij staatssecretaris gaat worden van landbouw en buitenlandse handel hoort daar ook bij." "Der waren vast betern en raaizen is ook nait mien ding. Bovendes wollen andere stoatssiktoaressen joe wel n moal vervangen zee Maxime."  Na 10 dagen bedenktijd ging hij - in overleg met zijn kinderen - akkoord. Eenmaal op het ministerie werd duidelijk dat post ook in zijn portefeuille zat. De zoon van de postbode moest dus het oude werk van zijn vader reorganiseren !

Op het ministerie had hij 10 voorlichters en 10 mensen die de speeches schreven. Henk kon zich niet altijd vinden in de inhoud ervan en week daar regelmatig van af. Daarop werd hij dan weer aangesproken. De kloof tussen de werkelijkheid van Den Haag en de werkelijkheid van het volk in het land werd hem steeds meer dan duidelijk. Hierbij verwees hij ook naar zijn vriend Wilders en Trump.

Als staatssecretaris werd je regelmatig naar de Kamer geroepen. Soms bracht je naast het werk op het ministerie wel 1500 uur per jaar door in de Kamer. Hij ergerde zich vooral aan Marianne Thieme, die steevast haar verhaal begon met de opmerking "als je alle mest in Nederland gaat opstapelen heb je een bult van een meter." Hij vertelde haar na de 3e keer dat als hij naar huis reed hij de mest geweldig vond. Dan was je weer in de echte vrije wereld.

Henk was inmiddels gescheiden en keek om zich heen. Hij had een oogje op Esther Ouwehand. Als dat wat was geworden, zou Henk dan milder zijn geweest naar Marianne Thieme ?

Henk was aanvankelijk niet zo'n reiziger. "As wie vrouger twij weke vakansie boukt hadden, den gingen wie noa 10 doage weer op hoes aan."
Maar toen hij op reis ging met staatssecretaris Joop Atsma werd het pas leuk. Tijdens een reis naar Thailand kwamen ze op het vliegveld terecht in de koninklijke loge met achter in de loge twee imposante deuren. "Wat zol doar achter zitten ? Noa n ketaiertje worden ie was vrijer ja. Wie kieken. n Badkoamer zo groot as de zoal hier. ... en achter dij andere deure nog zo aine. Aine veur de keunink en aine veur zien vrauw. Joop en ik hebben n selfie mokt onder de douche. Wel mit klaier aan hor ! "
Maar het reizen werd nog mooier als de Willem Alexander & Maxima meegingen. Het was heel formeel maar wel met veel humor. Henk liet - met assistentie van Carla Lutjes als Maxima - zien hoe je als staatssecretaris ten opzichte van haar moest lopen.

De Grüne Woche in Berlijn is de grootste tentoonstelling ter wereld op het gebied van landbouwproducten. Henk had al diverse keren contact gehad met politiek journaliste Barbara Rijlaarsdam van NRC Handelsblad. Ze konden het goed met elkaar vinden. Hij vroeg haar mee te gaan naar de Grüne Woche. Daarna gingen ze nog regelmatig samen koffiedrinken en na enige tijd vloeide hier een relatie uit. Het gevolg was dat zij werd overgeplaatst naar een andere redactie.
Dat je als politicus altijd kritiek krijgt vond Henk niet zo bijzonder. Maar toen hij een weekje met Barbara op vakantie ging naar Tel Aviv (Israël) waren de rapen gaar. Iemand - waarschijnlijk een goedoplettende vakantieganger - had foto's gemaakt van Barbara in haar bloemetjes bikini en Henk in zijn strakke donkere vintage Hema zwembroek. De Telegraaf en Story deden hun verhaal met koppen als "Met Bleker in zee" en "Bleker's geheime romance". De kritiek stroomde van alle kanten binnen. "Dit was n minne tied." Henk deed de muts van zijn hoodie over zijn krullen en demonstreerde hoe hij naar de Albert Heijn ging om de Telegraaf te kopen. Dan is is natuurlijk vervelend als de kassière zou vragen "hebt u het koud meneer Bleker ? "

In Den Haag is het hard werken, weinig humor en ach het beeld van grootverdieners valt ook wel mee. "k Ging dou ik van Radio Noord en mien bieboantjes noar de boane van stoatssiktoares ging der 26% op achteroet."
Over humor gesproken noemde hij twee voorvallen.
In de nabijheid van Appelscha was een opvang van ooievaars. De bedoeling was om de opvang te verplaatsen naar Duitsland. In die tijd was er ook een discussie over visumplicht. Toen de verplaatsing uiteindelijk was beklonken maakte Henk de opmerking dat de visum ook in orde was. Oei, oei oei. Hij kreeg het wederom aan de stok met Marianne Thieme.
Toen Henk op een andere keer klaarstond om naar Apeldoorn af te reizen belde zijn chauffeur dat de banden van de dienstauto alle vier lek waren. Uiteindelijk kwamen ze een kwartier te laat in Apeldoorn aan. De avond daarvoor was er een enorme discussie in de kamer geweest over het overschot van wilde zwijnen. In Apeldoorn bood de staatssecretaris zijn excuus aan voor de late komst en maakte een grapje dat de wilde zwijnen de banden hadden lek geprikt. ... en weer was er hommeles met Marianne Thieme.

Vanuit mijn professie begeef ik mij regelmatig in de natuur en heb tot op ministerieel niveau een groot netwerk. Geluiden die ik daar hoorde kwamen steeds neer op: Henk zijn hart lag slechts bij de landbouw zijde en niet bij de natuurzijde van het ministerie. Dit werd vanavond nogmaals duidelijk. Natuurminnend Nederland is blij dat hij iets anders is gaan doen !

Na zijn politieke carriere heeft Henk het boek "Het andere Italië" geschreven. Net als in zijn studententijd zat hij dagelijks van 8 - 16 uur ijverig te schrijven. "en dat zunder drank !"

Nu is Henk actief als adviseur in de landbouw in Mongolië en is hij aandeelhouder van een boerenbedrijf aldaar.

Aan het einde onthulde Henk trots dat hij en Barbara in blijde verwachting zijn van een kindje. Mooi toch !