Voor het avondeten reed ik nog even met mijn camera langs natuurgebied De Gaast. Tegenover het gemaaltje zag ik een uitgebroken vaarskalf staan. Jaloerse koeien keken naar hun soortgenoot. Daar sta je dan. Je wilt niet op je geweten hebben dat het dier voor een auto loopt of zo.
Ik wist alleen dat een boer deze grond van Staatsbosbeheer had gepacht. Eerst de boswachter maar eens bellen. Ik kreeg de voicemail er voor. Vervolgens boswachter 2 gebeld. Telefoon uitgeschakeld. Dan maar naar de eerste de beste boerderij op ruim een km afstand. De boerin was ook al door een fietser geïnformeerd. Ze had de eigenaar van de koeien, woonachtig in Drieborg, geprobeerd te bellen. Helaas was die niet thuis en had ze de voicemail ingesproken.
Hierop ben ik teruggegaan naar de koe. Gelukkig stond ze bij het hek. Inmiddels had ik via Facebook om hulp gevraagd. Op het moment dat ik de politie aan de lijn had kwam de zoon van de eigenaar aanrijden. Deze zoon woont in Musselkanaal en had dus ook geen sleutel van het hek.
Via Facebook had ik ook FB-vriend Hilvert Huizing opgetrommeld. Hij kwam aan met spanbanden. De boerenzoon hield het draad omhoog en Hilvert en ik hebben het kalf weer in het land gedreven.
Het probleem was een lege accu van de weide-afrastering en een gebroken weide afrasteringspaaltje. Ja, dan gaat een dikbilkalf van 300 kg er zo doorheen. Het dier was een vaarskalf bestaande uit 75% Belgische witblauw en 25% iets anders aldus de boerenzoon. Zelf denk ik dat die 25% wel eens Charlais kan zijn.
Toen was het etenstijd. Van natuurfoto's is niets meer gekomen. Maar wel weer een verhaal voor de blog.
Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Hilvert bedankt voor de samenwerking !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten