Flossenbürg. Daar had ik nog nooit van gehoord. Vanochtend ben ik verhuisd van de Chiemsee naar Mitterteich aan de grens met Tsjechië. Onderweg kwam ik langs Flossenbürg. Hier was een concentratiekamp. De gevangenen moesten hier werken in de steengroeves en in de fabriek van Messerschmitt. Dit was het 11e kamp dat ik bezocht. Het blijft altijd indrukwekkend.
SS- Casino.
Het hoofdkwartier van de SS.
Hier waren vroeger de toegangsdeuren van het kamp.
In het keukengebouw waren twee tentoonstellingen. De tentoonstelling "Was Bleibt" en de wisseltentoonstelling "Fritz Koenig".
Dit kunstwerk is door kampoverlevende Magda Watts gemaakt.
Het werk van Fritz Koenig.
Een van de drie nog overgebleven wachttorens en kapel.
Een van de Nederlanders die in Flossenbürg is omgekomen is Piet Peters.
De beroemde theoloog Dietrich Bonhoeffer werd ter dood veroordeeld. Voor hij werd opgehangen sprak hij de woorden: "Dit is het einde, voor mij het begin van het leven !".
In deze heuvel ligt as van duizenden slachtoffers van de massaverbrandingen.
"Tal des Todes"
In totaal kwamen 1162 Nederlanders in Flossenbürg om het leven.
Het verschrikkelijke crematorium.
Het ketelhuis
Een van de Nederlandse gevangenen was bouwkundig ingenieur Antoon Bink. Hij werd dwangarbeider in de Messerschmittfabriek. Kort voor de bevrijding werd het kamp ontruimd en werden de gevangenen te voet overgeplaatst. Antoon ontsnapte tijdens deze dodenmars en keerde in mei 1945 terug naar huis.
Seine Prins droeg als dwangarbeider een afbeelding van koningin Wilhelmina onder de revers van zijn jas. Hiervoor werd hij opgepakt en overleed uiteindelijk door uitputting/ziekte in Flossenbürg. Onder de afbeelding staat ten onrechte Juliana.
Natuurlijk heb ik ook een boek over het kamp gekocht.
Camping Grossbüchlberg in Mitterteich is een terrassencamping. Jij kijkt zo naar de bergen van Tsjechië.
Ik kreeg direct de campingpoes op bezoek.
Naast de camping is een zomerrodelbaan. In de lichtmast van deze baan zit al de hele avond het mannetje van de torenvalk.
Zoek af en toe op Flossenbuerg en kwam op jouw blog terecht. Was verrast dat je Antoon Bink noemde. Hij was mij schoonvader. Is gevlucht tijdens de 'doodsmarsen', vond onderkomen bij een goede Duitser. Met de dochter daarvan (nu 88 jr),die zich alles herinnert, hebben we meermalem contact. Volgend voorjaar herdenking 75 jaar bevrijding. Gaan we naar toe.
BeantwoordenVerwijderenMooi om je verhaal te lezen.