"Schiere netuur hè"

Dit waren de woorden van Harmke Smid als ze naast mij zat in de auto. Ze genoot van alles wat groeide en bloeide of groen was. Zelfs de groene streep midden op de autoweg vond ze keer op keer "fijn". Het ging in de natuur niet om bijzondere soorten. Daar had ze geen verstand van. Gewoon een koe, een paard, een schaap of een ree. Drie bomen op een rij vond ze al geweldig.

Maar ook van zo'n "Grode vogel dij zo rad kon lopen" in de avondzon kon ze genieten. Haar ogen waren na 80 jaar nog goed. De geelgors zag ze zitten, maar kende deze soort niet bij naam. Maar "Guteg" vond ze hem wel.

Oog in oog met "n Hert" zoals ze een ree steevast noemde was natuurlijk het ultieme. Dat onderstaande een vegende reebok was vond ze niet belangrijk. Ze genoot gewoon van het zien van dieren. Ze genoot van het aanraken van "n sikke of n katje".

De aanval van de kraai op de blauwe kiekendief zou ze hebben afgedaan met "Dij binnen fijn aan speulen. Dij zullen dammit wel jongen kriegen".

Op donderdag 24 maart 2011, om 7.45 uur heeft mijn schoonmoeder na ruim 80 jaar haar ogen voor goed gesloten. Toen we eind vorig jaar door Wessinghuizen reden vertelde ik dat hier binnenkort ooievaars zouden komen. Het nest was vanochtend inderdaad bezet. Dat het twee nijlganzen waren zou voor haar niets uitgemaakt hebben. Het blijft immers "Schiere netuur hè".

hieronder het gevecht van de kraai en blauwe kiekendief op video